BOCZNA GAŁĄŹ DOMU PIASTÓW

herb Gryf

Inna nazwa: Swoboda, Świeboda.

Blazon: w polu czerwonym gryf srebrny, wspięty w lewo. Dziób i pazury złote; w klejnocie nad hełmem w koronie pół takiego samego gryfa w lewo, bez łap, z trąby.

Herb Gryf w Polsce związany jest przede wszystkim z rodem książąt pomorskich (czerwony gryf na błękitnym tle) oraz rodem Gryfitów (herb Gryf - srebrny gryf na czerwonym tle). Występował też w herbach krajów i rodów zagranicznych od Ałtaju po Anglię.

Herb z okresu Dynastii Piastów. Rok powstania 600-960.Herb Gryf był najbardziej rozpowszechniony na ziemi krakowskiej, ruskiej, sandomierskiej oraz na Mazowszu i w Wielkopolsce. Aktem unii horodelskiej 2 października 1413 roku herb został przeniesiony na Litwę (herb przyjął Butowt Montygajłowicz).

Najwcześniejsze wzmianki:

Herb prawdopodobnie pochodzi z Dacji i powstał między 600 a 960 rokiem. Wizerunki pieczętne z I połowy XIII wieku. Legenda mówi, że protoplasta rodu za wyniesienie z niebezpieczeństwa swego pana herb dostał. Herb pochodzenia prusko-pomorskiego, najstarsza pieczęć z 1234 roku, najstarszy zapis z 1372 roku.

Za protoplastę Gryfitów uznaje się Jaksę (Klemensa) z Miechowa (urodzony około 1110 roku, zmarł 27 lutego 1176 roku), utożsamianego z Jaksą z Kopanicy. Jaksa w 1162 roku odbył wyprawę do Jerozolimy, założył następnie klasztor bożogrobców w Miechowie. W 1145 roku ożenił się z Agapią Dunin, córką Piotra Włostowica Dunina ze Skrzynna i Marii (córki Olega Michała Rurykowicza). W wianie za żonę dostał liczne ziemie w krakowskiem. Być może jego wnukiem był Teodor (Czomber, Cedro, Chader, Czader) [urodzony około 1177 roku, zmarł około 1238 roku], w latach 1222-1223 kasztelan kruszwicki, od 1231 roku wojewoda krakowski, stronnik Henryka "Brodatego", do listopada 1231 roku palatyn w imieniu Władysława III. Od 1234 roku prowadzi akcję osadniczą na Podhalu, m.in. zakłada Nowy Targ. Również Gryfitą jest Klemens III Jaksa z Ruszczy (zmarł w 1256 roku), syn Sulisława, który wraz z Bolesławem "Wstydliwym" walczył z Konradem Mazowieckim, w 1232 roku pomógł w ucieczce Grzymisławie i Bolesławowi "Wstydliwemu" z Sieciechowa, gdzie był więziony przez Konrada. wojewoda opolski, kasztelan oświęcimski (jego rodzina, lub krewni, od okolicznych Branic przyjęli nazwisko Braniccy), założył klasztor w Staniątkach, kasztelan krakowski. Jego żoną była Recława, córka Zbrosława kasztelana opolskiego. (Na temat identyfikacji Jaksy z Michowa i Jaksy z Kopanicy w publikacjach m.in. Katalog biskupów krakowskich, Jan Długosz, S. Nakielski w Miechovia sive Promptuarum antiquitatum, J. Bieniak "Polska elita polityczna XIIw., K. Mosingiewicz "Jeszcze o zagadce Jaksy", J. Rajman "Dominus comes princeps. Studia o Jaksach w XII wieku, R. Kiersnowski "Jaksa i jego monety", Marek L. Wojcik, Rod Gryfitow do konca XIII wieku, M. Cetwiński, Rycerstwo Śląskie do końca XIII wieku.

Herbowni: (razem rodzin: 480) Aksamitowski, Aksentowicz, Androniewski, Andronowski, Andrzejkiewicz, Andrzejkowicz, Ankowski, Axamitowski, Axentowicz, Babowski, Bakowski, Banowski, Bańkowski, Batowicz, Batowt, Bawołowski, Bąkowski, Bąkowski-Jaksa, Behme, Belicki, Beliski, Bełhacki, Bełzki, Będa, Bielicki, Bielski, Bieniaszewski, Bieniażewski, Bilański, Birowo, Bitner, Bitowt, Bitowtowicz, Bober, Bobowski, Bobriński, Bobrowicz, Bobryński, Bogatko, Bogusław, Bokowski, Bońkowski, Borkowicz, Borowski, Borzesławski, Borzysławski, Botowd, Botowicz, Botowt, Bóbr, Brajczewski, Brajszewski, Branicki, Brański, Braun, Broniec, Broniecki, Bryliński, Brzezieński, Brzeziński, Brzeźnicki, Brzeżnicki, Bubowski, Burnejko, Burzyński, Butowicz, Butowt, Butowtowicz, Buttowd, Buttowt, Bykowski, Ceder, Cedro, Cedrowicz, Cedrowski, Chamiec, Chamski, Charzewski, Chicki, Chłądowski, Chłędowski, Chomski, Chotowski, Chrapkowicz, Chroniowski, Chronowski, Chycki, Chyćko, Ciepielewski, Ciepielowski, Cikowski, Cygański, Cykowski, Czader, Czajański, Czajęcki, Czaykowski, Czepielewski, Czepielowski, Czepilewski, Czykowski, Dembicki, Dębicki, Dobek, Doberski, Dobkiewicz, Dobko, Domaracki, Domaradzki, Dowiat, Dowiatt, Dziwisz, Gąbski, Gedajmin, Gesztowt, Getka, Getkin, Getko, Gębski, Gędka, Giedczycki, Giedczyński, Giedecki, Giedmin, Giedrzycki, Giedymin, Giedziński, Gienk, Gienko, Gierntowt, Giesztowt, Gładysz, Gładyszewski, Głuchowski, Gołąbek, Gosicki, Goszycki, Grefkowicz, Gregorowicz, Grodzicki, Gross, Gruźdź, Gryczka, Gryffin, Gryfin, Grynkiewicz, Grzywaldzki, Grzywladski, Gubin, Gulbinowicz, Gumieniecki, Gunther, Gustkowski, Gwoździowski, Haczewski, Hausman, Hausmann, Hnatkowski, Hromyk, Hromyka, Hronowski, Hroznowski, Hrydzicz, Ilsinger, Iżyron, Jaksiński, Jakszewicz, Janik, Jarken, Jarmołowicz, Jaworski, Jawoysz, Jawszyc, Jaxa, Jaxa-Marcinkowski, Jencewicz, Jeńcewicz, Jezierski, Jowszyc, Kański, Karpowicz, Kasztanecki, Kawecki, Kawęcki, Kawiecki, Kąsieński, Keller, Kępski, Kęsowski, Khański, Kicki, Kiertut, Kijanowski, Kijański, Kijeński, Kilski, Kleszczewski, Kleszczyński, Klewszczyński, Klimontowicz, Kober, Kobr, Kobro, Kocmyrzewski, Kołaczkowski, Kołucki, Kołudzki, Komarnicki, Komornicki, Komorowski, Konarski, Korabka, Kosmynowski, Kosmyszewski, Kossowicz, Kośficz, Kośmierzowski, Kośminowski, Kotkowski, Kowalewski, Kowarski, Krobanowski, Kromołowski, Krukowski, Kruszewski, Kruszowski, Kryczewski, Krynicki, Krzeczewicz, Krzeczowicz, Krzeszowicki, Krzeszowski, Krzyszewski, Kuniecki, Kurkowski, Kwiatkiewicz, Kwiatkowicz, Kwiatkowski, Kwieciński, Lang, Laskowski, Latosiński, Latoszyński, Laudyn, Lawczynowski, Lechowicz, Leńkowski, Leśniewski, Leśniowolski, Leśniowski, Leśnowolski, Lewczenko, Ligęza, Lipowski, Lobowski, Lubczewski, Luboński, Lutecki, Luzeński, Łabanowski-Dowiat, Ładoszyński, Łatoszyński, Łobowski, Łobzowski, Łotwiszyński, Łowczewski, Łowczowski, Łowczycki, Łowczynowski, Łupiński, Macewicz, Makowski, Makulski, Makułowicz, Maleszewski, Maleszowski, Maliszenko, Maliszewski, Maliszowski, Małachowski, Maniukowski, Marcinkowski, Masło, Mąkolski, Micewicz, Micherowski, Michora, Michorowski, Michowski, Mielecki, Mielęcki, Mielędzki, Mikołajewski, Mikołajowski, Mikoszek, Mikoszko, Milecki, Milęcki, Minowski, Mirzewski, Mirzowski, Molenda, Molendziński, Mykoszek, Myrzowski, Myszka, Nakwaski, Nasiechowski, Nasięchowski, Nast, Nasto, Neczwojewicz, Neczwojowicz, Neledyński, Nieklewicz, Niklewicz, Nosiłowski, Noskowski, Nowoszewicz, Odorski, Okołowski, Osowiecki, Ossowiecki, Ossowski, Ostrowski, Otffinowski, Otfinowski, Otwinowski, Pacierkowski, Paluchowski, Panterewicz, Panterowicz, Papieski, Papiewski, Papiński, Papuski, Parys, Pełka, Pietraszko, Piskorzewski, Pobiedziński, Podegrodzki, Podgrodzki, Podogrodzki, Poleski, Polucki, Połucki, Potucki, Poznański, Prochański, Procheński, Pruchański, Prucheński, Pruczeński, Przerembski, Przerębski, Raczkiewicz, Raczkowicz, Radliński, Rakowski, Rankowicz, Ronikier, Ronow, Rosiejowski, Rosławiec, Rosłowicz, Rosłowiec, Rotarius, Rotariusz, Rotarski, Rozen, Rożen, Rożenkowski, Rożeński, Rożno, Rożnowski, Różycki-Chamski, Rudlicki, Ruszczycki, Ruszkowski, Sczepanowski, Selimowicz, Sierachowski, Sierakowski, Sirakowski, Skarbek, Skrzyszewski, Skrzyszowski, Sławoszewski, Słocki, Sokołowski, Solecki, Soroko, Stanisławski, Stojowski, Stroniowski, Strzeszkowski, Studzieński, Studziński, Sulisław, Sułocki, Swoszowski, Syrochowski, Szczepanowski, Szczodry, Szczukocki, Szczukowski, Szczynecki, Szlydyen, Szołdrski, Szołomski, Sztukowski, Szulc, Światopełk, Światopełkowicz, Światopołk, Świeboda, Święszek, Taonowicz, Tągoborski, Tęgoborski, Toporowski, Treska, Tresko, Treszka, Trojacki, Trojecki, Trzeciak, Trzeciecki, Trzeciewski, Tuchaczewski, Turski, Ujejski, Ulkowski, Warchałowski, Wdowiszewski, Weszmunt, Weszmuntowicz, Wierzbicki, Wierzbięta, Wiktorowski, Wilkowski, Winiarski, Wiszek, Wiszko, Wiśniewski, Wiśniowski, Wodnicki, Wolski, Wosztort, Wosztowt, Wyszek, Wyszko, Zadrożny, Zagórski, Zajezierski, Zakomorny, Zakrzewski, Zakrzowski, Zamiechowski, Zamierowski, Zanietowski, Zaporowski, Zaporski, Zebrzydowski, Zgłobicki, Ziema-Grodzicki, Ziemia, Zienko, Zimnowodzki, Znamierowski, Znamirowski, Zołotar, Żakowski, Żaporski, Żarliński, Żeromski, Żeromski-Jaxa, Żeroński, Żukowski, Żyzmiński.

Odmiany herbowe:

herb Anhorn

Herbowni: Anhorn de Bartwisss.

herb Bałła

Blazon: W polu błękitnym gryf srebrny, wspięty o orężu złotym, trzymający w prawej łapie szablę o srebrnej głowni i rękojeści złotej. W klejnocie pół godła.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany w 1768 roku wojskowym Franciszkowi i Janowi Bałła.

Herbowni: Bałła, Bałło.

herb Bąkowski Hrabia

Blazon: Na tarczy dzielonej w krzyż z tarczą sercową: W polu I, czerwonym, baran srebrny kroczący po murawie zielonej. W polu II, czerwonym, dwie kopie w krzyż skośny, złote, na nich takaż kopia na opak. W polu III, błękitnym, miecz o rękojeści złotej i ostrzu srebrnym, między trzma podkowami; dwiema ocelami od siebie, jedną ocelami w dół, srebrnymi. W polu IV, czerwonym, jabłko zielone z krzyżem złotym, przeszyte trzema mieczami; jednym na opak, jednym w skos, jednym w skos lewy. W tarczy sercowej gryf srebrny, wspięty. Nad tarczą korona hrabiowska. Nad nią cztery hełmy z klejnotami: Klejnot I: Pół gryfa srebrnego, wspiętego, trzymajacego trąbę myśliwską czerwoną ustnikiem do dołu, w lewo. Klejnot II: Pięć piór strusich; dwa srebrne między trzema czerwonymi. Klejnot III: Pół kozła wspiętego, czarnego, w lewo. Klejnot IV: Ramię zbrojne, złote, wznoszące miecz. Labry: Z prawej czerwone, podbite złotem, z lewej błękitne, podbite srebrem.

Symbolika: Jest to przykład herbu genealogicznego. Wynika z niego, że ojciec posiadacza używał herbu Gryf (tarcza sercowa), matka herbu Junosza (pole I), babka ojczysta herbu Jelita (pole II), babka macierzysta herbu Belina (pole III), zaś prababka ojczysta herbu Pawęza (pole IV).

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany Janowi Bąkowskiemu 20 grudnia 1782 roku w Galicji.

Herbowni: hrabia Bąkowski, Bonkowski.

herb Behem

Inna nazwa: Behem I, Behm, Bem

herb Bobowski Baron

Blazon: Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:

W polu czerwonym gryf wspięty srebrny. Nad koroną baronowską, hełm w koronie, z którego pół gryfa srebrnego z trąbą złotą w szponach. Labry czerwone podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki: Nadany 12 września 1788 roku Józefowi Bobowskiemu przez Franciszka II z tytułem baronowskim i predykatem wohlgeboren (wielmożny). Podstawą nadania było potwierdzenie szlachectwa przez Komisję Magnatów i piastowanie urzędu ziemskiego. Obdarowany od 1761 roku był sędzią kapturowym, od 28 sierpnia 1765 roku wojskim sędzią grodzkim sanockim, od 11 lipca 1766 roku cześnikiem sanockim, od 1768 roku komisarzem ziemskim, od 22 października 1768 roku podstolim sanockim i od 10 stycznia 1769 roku chorążym sanockim.

Herbowni: Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych: freiherr de (von) Boby-Bobowski.

herb Bohl

herb Borkowski

Herbowni: Borkowski.

herb Bykowski Hrabia

Herbowni: Bykowski (hrabiowie).

herb Cahdeus

Herbowni: Cahdeus.

herb Chodkiewicz

herb Chodkiewicz de Młynów Hrabia

herb Chodkiewicz odmiana herbów: Kościesza i Gryf

Inna nazwa: Gryf z Mieczem.

Blazon: tarcza wzdłuż przedzielona, w prawej części - w polu czerwonym zwykły herb Kościesza (biała strzała bez pióropusza, u dołu rozdarta a w środku przekrzyżowana), w lewej części także w polu czerwonem gryf srebrny wspięty w prawo, trzyma w łapie miecz wzniesiony do cięcia, na hełmie w koronie pół srebrnego gryfa wspiętego w prawo, z mieczem w łapie, podniesionym do cięcia.

Najwcześniejsze wzmianki: Jedna z najznakomitszych i historycznie słynnych naszych rodzin, jest gałęzią dawnej ruskiej Boreyków, znany jej protoplasta Iwan Boreykowicz Chodkiewicz hetmanił w roku 1407 wojsku siewierskiemu w wojnie z Moskwą, jego syn Iwan marszałek i hetman litewski, wojewoda kijowski, mąż wielkich zasług obywatelskich i rycerskich, zaślubiwszy Agnieszkę księżniczkę bielską podwójnie spokrewnioną z domem Jagiellońskim i otrzymał w posagu znaczną część majątków skonfiskowanych jej braciom, wychodźcom do Moskwy, podniósł swoją rodzinę do magnackiego znaczenia w Litwie, jego wnuki a synowie Aleksandra wojewody nowogrodzkiego, Hieronim kasztelan wileński i hetman wielki litewski, Grzegorz także hetman wielki litewski i kasztelan wileński i Jerzy kasztelan trocki, rozdzielili rodzinę na trzy gałęzie nazywane od głównych majątków bychowską, berestowicką i supraślską.

Założyciel bychowskiej linii Hieronim, mąż niepospolitych zdolności i zasług krajowi zmarł w 1562 roku otrzymał dla siebie i swych braci w roku 1555 od cesarza niemieckiego Ferdynanda tytuł hrabiowski państwa rzymskiego, który król Zygmunt August w roku 1568 zatwierdził jego synowi Janowi kasztelanowi wileńskiemu i wielkorządzcy Inflant przywiązawszy zarazem ten tytuł do czterech jego majątków Szkłowa, Myszy, Bychowa i Hłuska i dodawszy do jego rodzinnego herbu Kościeszy herb Inflant Gryfa przez pamięć zasług, jakie położył w zarządzie tej prowincji; syn Hieronima Jan-Karol hetman wielki litewski i wojewoda wileński, jeden z najznakomitszych naszych wojowników, zmarl w 1631 roku bez potomstwa płci męskiej również jak i jego brat Aleksander wojewoda trocki zmarł w 1626 roku i na nich zgasła ta gałąź domu Chodkiewiczów a i gałąź berestowicka nie była szczęśliwszą, gdyż już skończyła się na synach swego założyciela Grzegorza. Po wygaśnieciu tych gałęzi ich majątki przeszły po kądzieli w różne domy, hrabstwa Szkłów i Mysz dostały się Sieniawskim przez Eufrozynę córkę Aleksandra Chodkiewicza zaślubioną Prokopowi Sieniawskiemu chorążemu wielkiemu koronnemu, którego też potomkowie pisali się od tych chodkiewiczowskich majątków hrabiami na Szkłowie i Myszy, hrabstwo bycbowskie przeszło do Sapiehów przez małżeństwo Anny-Scholastyki córki hetmana Jana-Karola Chodkiewicza z Janem-Stanisławern Sapiehą marszałkiem w. litewskim, Hłusk przeszedł do Połubińskich, Lachowicze dostały się najprzód Sapiehom a od tych przeszły do Massalskich, obecnie są w ręku Kossakowskich.

Gałąź zwaną supraśląską istnieje do czasów obecnych, wydawszy kilku senatorów i dygnitarzy, z nich Jerzy-Karol oboźny litewski zmarł w 1691 roku z żony Marianny-Tekli Naruszewicz podkanclerzanki litewskiej spłodził Jana-Karola starostę błudeńskiego zmarł w 1712 roku, po którym z żony Cecylii Sapieżanki (Sapieha) wojewodzianki trackiej, syn Adam-Tadeusz wojewoda brzesko-litewski, z żony Rozalji Czapskiej wojewodzianki pomorskiej, spłodził Jana-Mikołaja starostę jeneralnego żmudzkiego, hrabiego na Szkłowie, Myszy, Patrykowie i Czarnobylu, zmarł w 1781 roku, ożenionego z Ludwiką Rzewuską córką słynnego hetmana Wacława, z której córki Elżbieta zaślubiona Maciejowi księciu Radziwiłłowi i Rozalia zaślubiona Aleksandrowi księciu Lubomirskiemu kasztelanowi kijowskiemu i syn: Aleksander (zmarł w 1838 roku); generał wojsk i senator kasztelan Królestwa Polskiego, otrzymał przyznanie tytułu hrabiowskiego w Królestwie Polskim i cesarstwie rosyjskim, znakomity uczony, autor i poeta, dwukrotnie żonaty, 1° voto z Karoliną Walewską wojewodzianką sieradzką, 2° voto z Ksawerą Szczeniowską (zmarłą w 1855 roku), potomstwo pozostawił.

Herbowni: Chodkiewicz.

herb Czaykowski

Herbowni: Czajkowski, Czaykowski.

herb Dębicki

Herbowni: Dębicki.

herb Dębicki Hrabia

Inna nazwa: Dębiki.

Blazon: w polu czerwonem Gryf biały w lewo z wy­wieszonym językiem, z dziobem i łapami przedniemi żółtymi, na hełmie w koronie, pół gryfa białego wspię­tego w lewo, przed gryfem trąba złota z otworem do dęcia w lewo.

Najwcześniejsze wzmianki: Herb nadany Ludwikowi Dębickiemu - generała-majora wojsk koronnych i szambelan króla Stanisława Augusta, mianowany w 1782 roku hrabią SRI przez cesarza Józefa II, i został dziedzicem na dobrach: Krakuszowic, Zakrzowa, Wiatowic, etc.

Herbowni: Dębicki (hrabia).

herb Diets

Herbowni: Diets.

herb Dwójgryf

Najwcześniejsze wzmianki: nadany porucznikowi Antoniemu Stanisławowi Brzezińskiemu, na podstawie podstawie patentu z 1836 roku, nadany przez cesarza Mikołaja I, 20 lipca (1 sierpnia) 1848 roku.

Herbowni: Brzezieński, Brzeziński.

herb Gogojewicz

Herbowni: Gogojewicz.

herb Gołowkin

Herbowni: Gołowkin.

herb Gryf II

herb Gryf VI

herb Gryf Biały

herb Gryforóż

Herbowni: Rozen.

herb Hejdenpol

wg Jurzaka

wg ""CLENODIUM"

Inna nazwa: Wrzospolski

Herbowni: Hejdenpol, Wrzosopolski, Wrzospolski.

herb Jadunka

Inna nazwa: Jadomke, Jadunck, Jadunke, Gryf odmienny

Kaszubski herb szlachecki. Według Przemysława Pragerta odmiana herbu Gryf. Herb ten jest na dwa sposoby nietypowy. Po pierwsze zawiera godło rodziny panującej (Gryfici) bez żadnych uszczerbień, po drugie łamie zasadę alternacji.

Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu złotym gryf wspięty, srebrny (być może pierwotnie czarny, lub błękitny, co byłoby bardziej poprawne). Klejnot: nad hełmem bez korony trzy pióra strusie, złote między srebrnymi. Labry złote, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki: Herb znany z mapy Pomorza Lubinusa z roku 1618. Znany także z herbarzy Ledebura (Adelslexikon der preussichen Monarchie von...), Bagmihla (Pommershes Wappenbuch) oraz Nowego Siebmachera.

Kaszubska rodzina znana od XVI wieku, nazwisko wzięła od imienia Adamek. Pierwsza wzmianka z roku 1575 (Maciej Jadunka), kolejne z roku 1575 (Jedomsky), z roku 1601 (Jan i Świętosz Jaduncken), z roku 1658 (Matthis, Hans Jurgen i Schwantess Jadumcken), z roku 1678 (Gregor Jadunck). Uważa się, że w XVIII wieku rodzina była już wygasła.

Herbowni: Jadamka, Jadomcke, Jadomke, Jadumcke, Jadumke, Jadunck, Jadunka, Jadunke, Jedamka, Jedomsky, błędnie Zadduncke.

herb Kleszczyński

wg Jurzaka

wg Dynamicznego Herbarza Rodzin Polskich - Matthew Dingley

wg "CLENODIUM"

Herbowni: Kleszczyński.

herb Koltofskoi

Herbowni: Koltofskoi.

herb Graf von Lacy

Herbowni: Graf von Lacy.

herb Oderski I Baron

Inna nazwa: Gryf odmiana Oderski I Baron, Odorski, Eygird?

Blazon: Oderski, Odorski.

herb Paciorkowski

wg Wikipedii

wg Jurzaka

Herbowni: Paciorkowski.

herb Poglies

Herbowni: Poglies - nobilitowany w Galicji w 1865 roku.

herb Rejman

wg Jurzaka

wg "CLENODIUM"

Inna nazwa: herb Rejman (or Reymund), Reymann

Herbowni: Rejman, Reyman.

herb Rosen

Inna nazwa: Rose, Gryf odmienny

Kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Gryf.

Blazon: Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego: W polu czerwonym gryf srebrny, wspięty. Klejnot: nad hełmem w koronie pół gryfa jak w godle. Labry czerwone, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki: Herb wymieniany przez Ledebura (Adelslexikon der preussichen Monarchie) oraz Nowego Siebmachera.

W roku 1345 rycerz Chocimir (Kazimierz) z Tuchomia, pochodzący z rodziny Święców, nadał swojemu giermkowi Henrykowi Rosen w lenno ziemię na założenie wsi Modrzejewo (Modrzewo). W roku 1438 wieś liczyła już 40 włók. W 1515 roku książę pomorski Bogusław X nadał w lenno wieś Modrzewo swym poddanym: Jurgen, Mistzinnen, Stennecken i Marcks, kuzynom. Możliwe, że byli to potomkowie Henryka. Istotnie, wśród właścicieli wsi pojawiali się jeszcze dziedzice o nazwisku Rosen: w dokumencie z roku 1576 wymieniani są Bartus, Michel, Paul i Andreas Rosen oraz Hans Miscine, Jakob i Hans Marken vel die Moddrowen, Matthias Stendek oraz Martin, Andreas i Niklaus Rüges. Imiona pierwszych właścicieli Modrzewa stały się zatem nazwiskami ich potomków. Nazwiska te: Mark, Miścin, Stenk i Rudgis szybko wyparły w Modrzewie nazwisko Rosen, dając początek oddzielnym rodom. Przypuszcza się, że Rudgisowie są pochodzenia obcego, nie wywodzą się od Rosenów, za to Bartus, Michel, Paul i Andreas Rosen mają na pewno pochodzić od Jurgena z roku 1515, który z kolei jest potomkiem Henryka Rosena.

Herbowni: Rosen (Rose). Przemysław Pragert spekuluje, że pierwotny herb tej rodziny był mówiący i zawierał herb Poraj: w polu niewiadomym różę, zaś w klejnocie godło herbu suwerena, czyli pół gryfa. Z czasem mógł zajść transfer z klejnotu do godła.


Żródła:

Herby Polskie


Herby Polskie


"Herbarz Polski - od średniowiecza do XX wieku" - Tadeusz Gajl


Herby szlachty śląskiej


Herby szlachty kaszubskiej


herby szlachty polskiej


herb szlachty pruskiej


herb Gryf w "Wikipedii"


herb Bałła w "Wikipedii"


herb Chodkiewicz w "Wikipedii"

27-12-2021